Deli Gömleği

yaprakların yere kapaklanışlarını gördüm, öz suyunu tükürüşlerini insanların, endamına dokundum kurtuluşların ve kabul ettim aslında hiç olmadığımı...

melodisini bir türlü tutturamadığımız, sevdiğim şarkıyı dinlemekti beraberliğimiz... dudaklarımıza dökülemeyen...

küçük bir deli idim... büyüdüm,büyük deli oldum. ne dağları deldim nede yolları aştım delilik için... doğuştan geldi...öylede gidiyor... Bu dünyaya hepimiz deIi geIiriz, bazıIarımız öyIe kaIır. Chamfort DeIiIik şüphesiz aptaIIıktan daha iyidir, deIiIik var oImuş bir zekanın yok oIuşudur. AptaIIık ise var oImamış bir zekanın var oImamaya devam edişidir. Einstein

unutabilseydim keşke... ilk bu şarkıyla başlardım unutmaya...

Ben deliyim... Mutluluğu uzaktan seyrederken cebimde küçük umutlar biriktirir, gözlerimi kapının eşiğine dikerim. İşte o zaman hayat acı kahve tadı verir, hep içime atarım ama, kendimi içine atacak bir yer bulamam. ......... Anlamayana az gelirim, anlayana çok... Ne yarınlar birşey bekler benden, ne de ben yarınlardan... Ben deliyim... Ağlamamaya yemin etmiş gözlerim...

PİÇ geldik PİÇ gidiyoruz

Melinda tercihlerinin kurbanı oldu belkide tercih edemedklerinin. sonuç olarak melinda ,lilith kaderleri denk hatunlar... 4-5 yıl aradan sonra geri gelmek güzel... şimdi 4-5 yılımı yazsam yoksa carpediem mi yapsam bilemedim açıkçası .... ozaman dolce vita ...........

"Baktıkça hatırlamak, hatırladıkça acılanmak, acılandıkça nefes almak için..."Adem'e başkaldırdığı için cennetten kovulan, artık pek hatırlanmayan ve belki de hep yanlış aktarılan Lilith'in hikayesi tarihin içinde kaybolmadı aslında, döne döne, başka yerlerde başka kimliklere bürünerek geri geldi hep. Dünyada lanetlenmiş ve önyargı duvarlarıyla etrafları sarılmış Lilithler yaşıyor hâlâ. 

Yanımda kimse olmadığından değil yalnızlığım;  yalnız olduğumu söyleyebileceğim kimse olmadığı için yalnızım ben. ' Deneyimlerimle, içine aşk karışmamış her ilişkinin iyi gittiğini, aşkın ise bütün ilişkiyi karmaşık hale getirdiğini anlamıştım;  buna rağmen kendimi tutamayıp gene aşkın o çetrefil, hırpalayıcı, karışık, acılarla dolu, vahşi, bencil ve düşmanca yollarında gezinmeye dalıyordum;  iyinin ve kötünün bu kadar açık biçimde önümde durduğu bir seçimde neden kötü olanı, yani aşkı seçtiğimi kavrayamıyorum.  Tek bildiğim, aşk, bütün bu tehlikeleri göze aldıracak kadar çekiciydi ve o çekiciliğin kenarında dolaşıp biraz eğlenip sonra yoluma devam ederim dersen, farkına bile varmadan sınırı aşıp aşkın ormanlarına dalıveriyordun.

Ben ona sıkıntılı güz günlerinde Yedi renkli yaz yağmurları dilemiştim Kırmak istememiştim duygu filizlerini Büyük bir ustalıkla susturup içimdeki uğultuyu Rüzgârımı olanca yumuşaklığıyla salmıştım üzerine ... İncinmesin diye tek Acıyı bile ters yüz eden İncelikli bir gülümsemeyle yüzümde. Ben ona gittikçe soğuyan zamanlarda Sıcacık bir sığınak olayım istemiştim İnsanlar içinde üşüdükçe Güvenle gelebileceği. Kuşların kanatları neden vardır? Bir insan neden ağlar yarı yaşına gelince? Bulutlar gökyüzünün yükü müdür, süsü müdür? Tutsağı mıdır rüzgarın, sevgilisi midir? Konuşayım istemiştim bir yüreğin dilince Yanıtı olmayan sorularda boğmak istememiştim Ben ona sabah olamasam da Dingin bir ikindi olayım istemişimdir Herşeyin usul usul durulduğu saatlerde gelsin Yüzünde uçuk bir gülümsemeyle Yaslasın yorgunluğunu gövdemin yaşlı çınarına Serip üzerine yapraklarımın ağırlıksız yorganını Dinlendireyim istemiştim Üşütmek istememiştim. ben ona ne istemişsem bu gariplik d